Geïrriteerd komt Hans mijn kantoor binnen gestormd. “Ze bekijken het maar. Ik verkoop de tent!” Hij ploft op een stoel tegenover mij neer. Ik kijk hem rustig aan en wacht tot hij is uitgeraasd.

Hans is een gedreven directeur van een productiebedrijf met 500 personeelsleden. Ze leveren flexibele kunststofverpakkingen aan de tuinbouw, food, non-food en groothandel in binnen- en buitenland. Het gaat goed met het bedrijf en binnenkort openen ze een nieuwe productielijn. Geen reden tot boosheid, zou je denken. Maar de werkelijkheid is anders.

Met een grote grijns op mijn gezicht zeg ik tegen Hans: “Ik zal alvast een datum prikken voor je begrafenis. Op deze wijze word je niet oud. En je bent een pain in the ass voor je vrouw en kinderen en niet te vergeten je managementteam”.

“Mijn managementteam”, foetert hij weer. “Dat moet echt gecoacht worden. Ze doen niets en ik werk me iedere dag een slag in de rondte om alles voor elkaar te krijgen.” “Goh Hans, dat zegt iets over jouw stijl van leidinggeven”, geef ik hem terug. “Zij zijn jouw spiegel.”

Hans kijkt me aan alsof hij water ziet branden en valt stil. Voor mij is dit het signaal dat ik hem recht in zijn hart raak en ik voel me verbonden met hem. Tja, het valt ook niet mee om in deze hectische tijden het voor iedereen goed te doen

Samen bekijken we wat er daadwerkelijk gebeurt.

Door de drukte en minimale bezetting verloopt de communicatie tussen de verschillende afdelingen stroef. Daarnaast gaat Hans door zijn gedrevenheid als een wervelwind door het bedrijf. Door zijn jarenlange ervaring ziet hij meteen waar zaken fout gaan en grijpt hij onmiddellijk in. Hij neemt niet de rust om te analyseren waar het mis gaat en daarover met de desbetreffende leidinggevende in gesprek te gaan. Door zaken over te nemen en zijn dominante stijl van communiceren geeft hij anderen niet de kans om het werk te doen op hun eigen wijze. Hierdoor draagt hij alles op zijn schouders. Daarnaast staat hij niet open voor feedback en voelt hij zich snel aangevallen waardoor hij mensen pijnlijk kan beschadigen. In mijn vakgebied noemen we dit: het hebben van een groot ego. Dan is het logisch dat zijn teamleden hun mond houden. Jammer want dit is een gemiste kans voor iedereen en het bedrijf.

“Goh”, zegt Hans op het einde van ons gesprek, “dat is lang geleden dat iemand mij zo direct aanspreekt. Misschien moet ik gecoacht worden in plaats van het managementteam?”

Gelukkig heb ik ook een groot ego waardoor ik snel schakel met Hans. Wil je kennismaken met mijn ego en in de spiegel kijken van je managementteam, mail me dan voor een gesprek op het terras?