Tamara komt stuiterend mijn kantoor binnen met een brede grijns op haar gezicht. Ze heeft een zachte blik in haar ogen, een gezonde blos op haar wangen en straalt levensgeluk uit.

Hoofdpijn

Ik ontmoette Tamara drie jaar geleden. Ze was vaak ziek en had last van migraine. Ze was niet meer gelukkig in haar baan als projectmanager op een IT-afdeling van een groot bedrijf. ’s Avonds had ze geen puf meer om iets te doen. Altijd moe, altijd hoofdpijn en de fut was eruit. Lekker vrijen met haar partner zat er al helemaal niet meer in.

In de gesprekken met haar werd al snel duidelijk dat Tamara haar baan niet dorst op te zeggen. Ze verdiende heel goed en haar ouders waren trots dat ze het maatschappelijk zover geschopt had. De financiële zekerheid en de loyaliteit naar haar ouders zorgden ervoor  dat Tamara in deze baan bleef hangen. De angst voor het onbekende en de angst om haar ouders teleur te stellen waren groter dan haar nieuwsgierigheid naar de volgende stap in haar loopbaan. Het is dan ook niet zo raar dat haar lichaam meer en meer protesteerde. En het had ook vervelende gevolgen voor het thuisfront. Tamara projecteerde haar frustraties op haar partner en de kinderen.

Keuze maken

Op een cruciaal moment heb ik Tamara geconfronteerd met de consequenties van haar keuze. Ze negeert de signalen van haar lichaam. De jongste zoon Mathijs is druk en heeft rust en regelmaat nodig. Tamara is aan het overleven in plaats van leven.

Wat is belangrijker: een baan met status, goed gevulde bankrekening en geen tijd voor het gezin  of een baan met minder salaris en meer ‘qualitytime’  voor het thuisfront?  

  • Vind je het ook moeilijk zoals Tamara om te kiezen voor jezelf?
  • Durf je niet het gesprek aan te gaan met jouw leidinggevende hierover?
  • Zoek je naar tips hoe je zo’n gesprek kunt aanpakken?

Verantwoordelijkheid nemen

Tamara heeft ingezien dat ze niet op deze wijze haar pensioen wil halen en ging in gesprek met haar leidinggevende. Het bedrijf gaf Tamara de ruimte om zich te oriënteren op de externe arbeidsmarkt. Samen hebben we haar talenten in kaart gebracht en onderzocht welke functies hierbij passen. Ze is oprecht geïnteresseerd in haar collega’s en weet goed gebruik te maken van de talenten van de projectleden. Ze kan als geen ander haar collega’s motiveren om het maximale te geven. Ze geniet ervan als het projectteam de doelstellingen realiseert. Na vele netwerkgesprekken vond Tamara een parttimebaan als manager bij een detacheringsbureau. Ze begeleidt professionals die gedetacheerd worden en ze is een goede gesprekspartner voor de opdrachtgever, omdat ze zelf ook met haar poten in de modder heeft gestaan.

Bij het afscheid nemen in mijn kantoor laat ze mij een foto van manlief en kinderen zien. Ook hier zie ik oprecht lachende gezichten en ze fluistert in mijn oor: ‘Ik ben weer verliefd’. Ze geeft mij een dikke vette knipoog. Ja, dan weet ik wel genoeg!

Heb je weinig energie voor je werk? Kost het je moeite om jezelf op te laden?  Wil je hierover in gesprek met je leidinggevende maar weet je niet hoe. Stuur me een email en ik bel je terug met tips.