We hebben allemaal last van een moederwond. Simpelweg omdat we niet geleerd hebben om van onszelf te houden. Zeker in onze patriarchale samenleving (en daarmee de invloed van de kerk) is de rol van de moeder ondergeschikt waardoor ze niet oprecht van zichzelf houdt. In onze samenleving waar de mannen het voor het zeggen hebben, worden vrouwen automatisch geconditioneerd om zichzelf minderwaardig te vinden. Dit gevoel van minderwaardigheid wordt onbewust doorgegeven aan de volgende generaties. Als samenleving verwachten we van moeders:

  • dat ze hun persoonlijke ambities opgeven om voor het gezin te zorgen
  • dat ze zichzelf uitputten om hun gezin te onderhouden en hun kinderen groot te brengen
  • dat ze anderen constant van dienst zijn en in hun behoeften voorzien.
  • dat ze hun eigen behoeften niet in acht nemen
  • dat ze welopgevoede kinderen hebben, er goed uit blijven zien, een hoog libido hebben, carrière maken en goed huwelijk hebben.

Door deze bovenmenselijke eisen geven vrouwen hun dromen op, stoppen ze hun verlangens weg. Ze onderdrukken hun behoeften om zo te voldoen aan het beeld van de ideale vrouw. Deze druk roept woede, angst en emotionele pijn op. Het wordt overgedragen op de dochters. En zo houden we het met elkaar in stand.

Alleen wij kunnen onszelf bevrijden door deze eisen die we in ons dragen, van onszelf af te schudden.

Vandaar dat ik bij de start van een loopbaantraject uitvoerig aandacht besteed aan de 1ste archetype van The Black Jaguar Woman: The Mother. Zolang je geen aandacht hebt besteed aan de verborgen boodschappen van je moeder, kan je plannen maken totdat je een ons weegt.  Je komt fundamenteel geen stap verder als je geen afscheid hebt genomen van deze verborgen verhalen.

Je hebt te leren om een goede moeder voor jezelf te zijn. En niet te blijven hopen dat je de waardering en erkenning van je moeder krijgt.  Want dat is een gebed zonder einde. Dat wat je moeder zichzelf niet kon geven, kan ze jou niet geven. Zeker als ze nooit in de gelegenheid is geweest om zichzelf te helen.

Jij daarentegen, hebt de keuze om het anders te doen. Zodat je de collectieve verborgen boodschappen niet doorgeeft aan de volgende generatie. Door jezelf te helen, heel je ook je voorouders en de volgende generaties.

Het vraagt moed en overgave om te onderzoeken wat de effecten zijn van deze collectieve verborgen verhalen in je dagelijkse leven. Want deze verhalen bepalen jouw gedrag en de keuzes die je maakt in het leven. Daarnaast als je ruimte kunt geven aan de pijnlijke emoties van de moederwond door deze te doorleven.  Te mogen rouwen voor wat er in je jeugd is gebeurd, kom je steeds dichter bij je authentieke kern. Er valt een last van je af, een gevoel van frisheid en vernieuwing komt daarvoor in de plaats. Elke pijnlijke emotie biedt ons de kans om te transformeren.

Laten we beginnen te onderzoeken hoe jouw relatie met je moeder is of was geweest.

  • Hoe omschrijf je jouw relatie met je moeder?
  • Is er sprake van gelijkwaardigheid?
  • Heb je emotionele steun ervaren van je moeder in je jeugd
  • Welke verborgen boodschappen heb je van je moeder of van de samenleving overgenomen?
  • Hoe bepaalt dit jouw keuzes in het leven?

 

Waarschijnlijk roepen deze vragen vele emoties op. Dat is helemaal niet erg. Het is juist goed om deze emoties te doorleven. Onthou hierbij dat je moeder jou geen erkenning en waardering kan geven omdat ze gevangen zit in de collectieve eisen van onze samenleving. Het is al verdrietig genoeg hoe we elkaar hierin gevangen houden. Dus laten we beginnen met onszelf te bevrijden!

 

Take care! X